Voorbeeld gepersonaliseerd verhaal

Het was 18.30 uur, een gure dinsdagavond in februari en al een tijdje donker. Dirk stond bij de bushalte te wachten en rilde. Hij had de bus gemist en wist dat hij nog zeker 20 minuten op de volgende zou moeten wachten, tot nu toe in zijn eentje. Hij trok de kraag van zijn winterjas nog iets hoger en zuchtte diep.

Een schot doorkliefde de zware winterlucht alsof deze ineens vloeibaar was geworden. Dirk verstijfde. Direct voor hem rende iemand langs, duidelijk op de vlucht voor iemand anders, een zwarte schim die om de hoek van het gebouw aan de overkant verscheen. Als in slow motion zag Dirk het schim langzaam en dreigend dichterbij komen, de bijbehorende schaduw werd steeds groter en zo mogelijk nog zwarter. Dirk deed zijn best om in zijn winterjas weg te duiken en te verdwijnen maar hij wist dat hij onder de lantaarnpaal direct voor het bushokje maar al te zichtbaar was. Toen was het schim bij hem en Dirk kon de vooruitgestrekte rechterarm uitmaken, met een hand in een zwarte handschoen en… een pistool. Dirk kon niets anders dan ernaar staren, zijn benen weigerden de dienst en zijn knieën voelden als de vanillevla die hij tijdens de lunch had gegeten.

Het schim werd een man, helemaal in het zwart. Hij staakte de achtervolging, draaide gezicht en rechterarm inclusieve pistool richting Dirk en stond met een grote stap nog geen halve meter voor hem. Dirk zag zijn leven in een flits aan zich voorbijtrekken – dit was het dan, dacht hij …